Groot Worden
Een documentaire over opgroeiende jongeren.
In dit foto- en verhalenboek blikken elf jongeren van eenentwintig jaar terug op hun jeugd bij een portretreeks die ik van hen maakte van hun 12de tot 18de jaar. Ze vertellen openhartig over het lijf, hun lief, hun ouders, vrienden, de verwarring van het nieuwe en over hun dromen, Dit alles opgetekend door Mieke De Veuster.Op hun vijfentwintigste maakte ik een nieuw portret bij hun eigen tekst.
De foto’s met korte teksten werden meermaals tentoongesteld.
Boek te verkrijgen
Emma
Kinderen moeten meeleven
in het verhaal van hun ouders
en dat is soms erg moeilijk.
Mijn eerste verliefdheid zorgde voor super chaos.
Ik had echt geen zin in volwassen worden want als volwassenen moet je voortdurend kiezen.
Kiezen is lastig omdat keuzes richting geven en heb ik dan wel juist gekozen?
Het fijne aan volwassen zijn:
ik kan mijn dromen uitvoeren.
Ik word blij van rood en groen.
Emma 2013
Hendrika
Faalangst beheerste mijn eerste middelbaar
en eerste jaar hoger onderwijs.
Faalangst mat af, neemt plezier in studeren weg,
leidt tot crisissen,
maakt dat je geen pauzes durft te nemen,
zorgt voor schuldgevoelens.
Je legt de lat steeds hoger en vergelijkt je met anderen.
Wat zouden de anderen van mij denken?
Door begeleiding heb ik leren ‘foert’ zeggen.
Samen zorgen,samen onverwachte zaken oplossen
Hendrika 2013
Iris
Mijn kledij weerspiegelde de drang
naar een gevoel van vrijheid.
Ik wou geen borsten, hield niet van mijn spiegelbeeld.
Plots drong het tot mij door dat iedereen alleen staat.
De eenzaamheid van de andere trof mij.
Mijn eerste lief bracht luchtigheid in het leven.
Ik wil onafhankelijkheid in mijn denken bereiken.
Er naar streven te zijn wie ik ben
en commentaar van anderen
naast mij neer kunnen leggen.
Ik wil een trouwe relatie met veel onvoorspelbaarheid.
Iris 2013
Jens
Ik zit graag bij mijn vrienden, zij zijn mijn thuis.
Liefdesverdriet is echt lijden.
Daar durf ik om wenen, niet voor iets anders.
Ik toon mijn gevoelige kanten aan mijn vriendin
en mijn beste maten.
Anderen zien mij als droog, hard en grappig.
Meestal ben ik content met mezelf.
Ik heb wel wat schrik van de volwassenheid.
Ik weet niet wat daar leuk kan aan zijn.
Ik heb leiding leren nemen door festivals te organiseren
Jens 2013
Katrien
Als ik ongrijpbaar, nooit op een plaats,
steeds weer weg was voor ik aankwam,
dan ben ik lucht.
Als ik langs alles heenging,
de figuur die voor mij uitgesleten werd volgde,
dan ben ik water.
Als ik schitterde, knetterde,
hoog opflakkerde bij een opstoot van de wind,
dan ben ik vuur.
Als ik standvastig, bewust,
rustig droeg wat gedragen moest worden,
Dan ben ik aarde.
Wat anderen u toekennen is slechts wat ze zien.
Ik word mijn werkelijkheid
Katrien 2013
Klaas
Iedereen is hier met een doel, denk ik.
Ik ben op zoek naar iets dat de moeite waard is,
iets waar ik moeite moet voor doen.
Ik wou anderen niet choqueren
met alles wat in mijn hoofd speelde.
Het is confronterend
als die gedachten uitgesproken worden.
Soms moest ik wenen omdat ik niet wist wat komen zou.
Mijn familie helpt mij
te leven met mijn talenten en gebreken
De zee laat mij nadenken over waar het leven stopt
of verder gaat.
Klaas 2013
Mattia
Ik heb stretchers in mijn oren.
Volwassenen zegden dat ik hier later spijt van zou hebben.
Is dat een reden om er niet voor te kiezen?
Misschien moeten ouders niet zo ongerust zijn.
Ik hou van punkmuziek.
Het gaat om teksten die betekenis hebben.
Punk heeft mijn kledingstijl beïnvloed.
Ik kan met veel soorten mensen omgaan.
Ze mogen bij mij emotioneel zijn.
Ik weiger verder te kijken dan twee jaar.
Die verre toekomst ben ik beu.
Steden doen iets met mij. Ik ben daar gewoon graag
Mattia 2013
Naomie
Ik wil gewoon niet altijd meedoen,
al zou dit soms gemakkelijker zijn.
Maar hoe kan ik mezelf blijven
en er toch bij horen?
Dat is een lastig onderzoek.
Hoe maak ik vrienden? Hoe houd ik ze?
Je hebt vrienden en vriendinnen nodig
om er samen op uit te trekken.
Brussel helpt mij leven met de contrasten in mezelf
en buiten mezelf.
Naomi 2013
Shanida
Mijn familie komt op de eerste plaats.
Wij zijn gevlucht voor de oorlog in Kosovo.
Daardoor heb ik een andere jeugd gehad
dan mijn klasgenoten.
Ik ben opgegroeid in dankbaarheid
en met respect voor anderen.
Dankbaarheid maakt gelukkiger.
Ik wil altijd sterk overkomen.
Alleen in mijn bed mag ik huilen.
Maar niemand mag dat zien.
Op dit plein in mijn buurt voel ik mij geborgen.
Shanida 2013
Sharina
Ik droomde van sporten, paardrijden, tennissen,
maar ik kon het niet.
Ik had pijn.
‘Hey, dikke, ga eens uit de weg!’
Door mijn dik zijn was ik van alles bang geworden.
Hier sta ik met opgetrokken schouders
en kijk geforceerd vrolijk.
Mensen moeten beseffen
dat dik zijn niet altijd je eigen schuld is.
Door Michael ben ik in mijn ware zelf terecht gekomen
en stel ik mij open voor nieuwe ervaringen.
Nu onderneem ik veel, de heldin in mij is opgestaan.
Sharina 2013
Wolf
Ik herinner mij vooral mijn eetstoornis.
Mijn vader steunde mij door gewoon
samen met mij activiteiten te ondernemen.
Steun hielp, bezorgdheid niet.
Ik was heel streng voor mezelf
en wou gewoon het liefst verdwijnen.
Voor mijn vrienden camoufleerde ik mijn probleem
tot ik de moed vond er met hen over te spreken.
Ik voelde echt hoeveel ze om mij gaven.
Dat negatieve over mezelf is verdwenen.
Mijn humor is terug.
Ik wil doelen bereiken door krachttraining en studies.
Wolf 2013
